"Odbiorą mi tylko życie, ale to nie najważniejsze" – to ostatni gryps z więzienia pułkownika Łukasza Cieplińskiego ps. „Pług”. Dla wielu żołnierzy podziemia niepodległościowego II Wojna Światowa nie zakończyła się w maju 1945 roku. Niemieckiego okupanta zastąpił sowiecki. Żołnierze Wyklęci kontynuowali nierówną walkę. Zdradzeni przez aliantów zostali sami. Mimo nierównych szans zadawali komunistycznej władzy spore straty. W naszym mieście konspiracyjną walkę prowadził pułkownik Łukasz Ciepliński pseudonim Pług. Pułkownik urodził się 26 listopada 1913 roku w Kwilczu.

Przypominamy naszą interwencję ws. znieważenia Godła RP przez posła do PE p. Roberta Biedronia, o której pisaliśmy tutaj. Prokuratura Krajowa – Departament Postępowania Przygotowawczego poinformowała nas, iż zleciła Prokuraturze Okręgowej w Warszawie dalsze procedowanie zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa. Mamy nadzieję, iż Prokuratura Okręgowa otrzymując od zwierzchniej prokuratury takie polecenie dołoży wszelkich starań, aby wszyscy byli równi wobec prawa, a symbole narodowe były prawnie chronione, nie tylko zapisami w kodeksie karnym.

Dnia 3. czerwca 2021 r. w dniu Święta Bożego Ciała o godz. 16. we Wrocławiu rozpoczęła kontrmanifestacja środowisk patriotycznych i narodowych z udziałem Obozu Wielkiej Polski, Straży Narodowej, Młodzieży Wszechpolskiej, Roty Niepodległości, Obozu Narodowo-Radykalnego-Trzecia Droga – wobec promocji ideologii gender i zboczeń w przestrzeni publicznej. Środowiska LGBTQXYZ, jak co roku nawołują do prawa eksponowania swoich sodomskich upodobań w przestrzeni publicznej, żądając dostępu do bezpłatnej służby zdrowia, dostępu do pracy w pierwszej kolejności i wielu innych ulg oraz uprawnień.

Konrad Prószyński pseudonimu ,,Kazimierz Promyk”, „Pisarz Gazety Świątecznej”, to pisarz, wydawca, a także działacz oświatowy i narodowy z przełomu XIX i XX wieku. Urodził się w Mińsku 19 lutego 1851 roku w ubogiej szlacheckiej rodzinie. Jako młody człowiek został wraz z rodzicami i rodzeństwem zesłany do Tomska na Syberii, w wyniku oskarżenia ojca Konrada o działalność patriotyczną polegającą np. na umieszczaniu symboli Polski i Litwy na wykonywanych przez niego fotografiach rodzinnych. Na zesłaniu poznał Stanisława Witkiewicza z którym uciekł z Syberii w wieku 17 lat i powrócił do kraju oraz po kilkuletnich staraniach w 1873 roku, uzyskał zwolnienie z zsyłki dla rodzeństwa i rodziców.

Jest mi wstyd! Zanim przejdę dalej należy się zastanowić, czy można być dumnym z czegoś czego się osobiście nie zrobiło lub nie brało się w tym udziału? Wiele osób powie, że nie. Jednak jak nazwać uczucie, które towarzyszyło Polakom jak Małysz pobijał rekordy świata i zdobywał kryształowe kule lub podczas gdy Polacy strzelali gole w mistrzostwach świata? Czujemy swojego rodzaju dumę, że ktoś "od nas" dokonał czegoś wielkiego, ważnego, to jest naturalne odczucie. Oczywiście jest to inne doświadczenie, niż duma wywołana własnymi osiągnięciami, ale jednak cieszymy się czymś za co nie byliśmy odpowiedzialni. I mnie analogicznie jest wstyd za moje pokolenie, za to społeczeństwo, pomimo że sam staram się robić wiele by tę prawdę utrzymać na powierzchni lub wydobyć ją z dna.

Dnia 25. maja 2021 r. przedstawiciele Obozu Wielkiej Polski Sekcji Narodowej 'Szczerbiec' wraz ze Strażą Narodową, Akademią Patriotów i Partią Korwin oddali hołd Wielkiemu Bohaterowi narodowej Polski składając kwiaty, zapalając znicze i odmawiając modlitwę za duszę rtm. Witolda Pileckiego. Przypomnijmy – weterana wojny polsko-bolszewickiej 1920 r., weterana wojny obronnej w 1939 r., partyzanta AK, dobrowolnego więźnia obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, celem pozyskania dowodów masowego mordowania więźniów różnych narodowości w tym żydowskiej, weterana Powstania Warszawskiego, partyzanta antykomuny i wywiadowcy Rządu Polskiego na Emigracji. Skazanego po straszliwych torturach w kazamatach UB na karę śmierci po pokazowym i haniebnym procesie. 25. maja 1948 r. w Mokotowskim więzieniu w Warszawie z rąk kata czerwonych oprawców Śmietańskiego został zastrzelony strzałem w tył głowy.

Największym dramatem i nieszczęściem tej długiej, pięcioletniej wojny był fakt, że ziemie rdzennie polskie znalazły się pod brutalną, bezwzględną okupacją. Skala polskich strat materialnych, kulturowych oraz demograficznych była porażająca, by nie rzec katastrofalna. Jeśli szukać skali porównawczej do podobnie wielkich strat Polski, to można mieć tylko na myśli okupację niemiecką w trakcie II Wojny Światowej.

W 1930 roku doktor Włodzimierz Schneider wzniósł budynek o nazwie „Palace” zaprojektowany przez architekta Prota Komornickiega. W 1939 roku po wybuchu II Wojny Światowej budynek został przejęty przez Niemców i przekształcony w biuro Gestapo Grenzpolizei, czyli działający na terenie Podhala Komisariat Policji Granicznej w Zakopanem. Niemcy urządzili w nim gabinety przesłuchań, biura, mieszkania, a w piwnicach zlokalizowano cele więzienne.

"- Nie rozumiem Pani - powiedział wprost Stanisław Płoski, dyrektor IPN, kiedy wyjaśniła, z czym do niego przychodzi. Wstał od biurka, dając znak, że ich kilkuminutowe spotkanie dobiega końca. - Chce Pani kopać w lesie? Po co? Przecież oni są już pochowani - spytał. - Ale to nie jest cmentarz, to jest las. Mogiły są w różnych miejscach - tłumaczyła. - Jest pani wierząca? To proszę zawieźć tam jakiegoś księdza. Niech poświęci teren i koniec. - Wie pan kto tam leży? Tam w tym lesie, który mi pan każe poświęcić? Wie pan, że im dłużej czekamy, tym mniej mamy szans na identyfikację? Wzruszył tylko ramionami. - Zobaczę co da się zdziałać. Ale proszę nie robić sobie nadziei".

Mariusz Nowik "Palmiry. Zabić wszystkich Polaków".

Będąc na Pęksowym Brzyzku moją uwagę przykuł grób Józefa Krzeptowskiego - Kuriera tatrzańskiego. Uznałam, że warto przybliżyć nieco jego biografię. Józef Krzeptowski urodził się 9 kwietnia 1904 roku w Zakopanem. Przewodnikiem tatrzańskim został w 1923 roku wieku 19 lat. Kolejne klasy przewodnickie zdobywał w 1931 i w 1948 roku. Od 1925 roku aż do swej śmierci należał do najbardziej aktywnych przewodników tatrzańskich i jeszcze przed II Wojną Światową również do najlepszych. Zarówno w lecie jak i w zimie był świetnym narciarzem wysokogórskim i instruktorem narciarstwa. W 1957 i 1965 roku był członkiem zarządu Koła Przewodników Tatrzańskich w Zakopanem.

Jako mieszkanka Zakopanego odwiedziłam symboliczny grób generała Mariusza Zaruskiego na Cmentarzu Zasłużonych Na Pęksowym Brzyzku. Postanowiłam również przybliżyć Jego Postać i przedstawić krótką biografię.

Zaruski Mariusz urodził się 31 stycznia 1867 r. w Dumanowie na Podolu. Uczył się w szkole powszechnej w Mohylowie, a następnie w gimnazjum w Kamieńcu Podolskim. Dzięki wychowaniu patriotycznemu jakie wyniósł z domu rodzinnego w czasie edukacji szkolnej Zaruski, nie uległ rusyfikacji. Generał, żeglarz, taternik i narciarz. Mieszkał w Zakopanem w latach 1904-1910, był jedną z wybitniejszych osobowości mieszkających pod Tatrami. W 1909 roku powstało Tatrzańskie Pogotowie Ratunkowe, którego był organizatorem, założycielem i pierwszym naczelnikiem. Osobiście dowodził wieloma akcjami ratunkowymi.

Dnia 3 maja 2021 roku na swoim oficjalnym profilu na Facebook Robert Biedroń dopuścił się, w naszej ocenie, znieważenia Godła RP, tj. przestępstwa określonego w art. 137 § 1 kk. Stowarzyszenie Obóz Wielkiej Polski złożyło zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa do Prokuratury Rejonowej Warszawa-Mokotów. Poniżej przedstawiamy fragment naszego zawiadomienia, które zostało przekazane do wiadomości Prokuratury Krajowej.

Od dłuższego czasu we Wrocławiu pod rządami obecnego prezydenta UE Pana Jacka Sutryka ma miejsce karnawał ideowy „upiorów przeszłości”. Co jakiś czas wylęgają na miasto intelektualne zombie. Cyklicznie „Straszak Kobiet” ideowo komuno-neonazistowski, komuniści wszelkiej maści z trockistami o zabarwieniu neonazistowskim. Wydawać by się mogło, że idee Lenina i Hitlera odeszły w niebyt wraz z ich odejściem. Nic bardziej mylnego. Rzucane hasła by prawnie i religijnie zrównać małżeństwa homoseksualne z heteroseksualnymi, walka klas, żądania prawa do aborcji na żądanie, nawoływanie do palenia świątyń katolickich.

Stanisław Józef Bronisław Kasznica, ps. „Stanisław Wąsacz", „Wąsowski", „Przepona", „Służa", „Maszkowski", „Borowski", „Stanisław Piotrowski" (ur. 25 lipca 1908 we Lwowie, zm. 12 maja 1948 w Warszawie) – polski dowódca wojskowy, porucznik Wojska Polskiego, podpułkownik i ostatni komendant główny Narodowych Sił Zbrojnych.

Przed wybuchem wojny zdał w Poznaniu egzamin adwokacki. Działalność polityczną rozpoczął w Obozie Wielkiej Polski. Od kwietnia 1934 r. działał w Obozie Narodowo-Radykalnym (ONR-ABC). Był członkiem wewnętrznej tajnej struktury ONR pod nazwą Organizacja Polska.

Mija kolejna rocznica zamachu majowego, puczu zorganizowanego przez Józefa Piłsudskiego i jego popleczników. Nie był to pierwszy zamach samozwańczego naczelnika, ale ten był udany. Pochłonął więcej ofiar niż stan wojenny. Ale o tym nie mówiło się, ani w sanacyjnej Polsce ani później, gdy komuna spadła na cztery łapy. Taki stan nieświadomości mamy po dziś dzień. Pierwsza próba zamachu stanu jak pisze sanacyjny historyk Władysław Pobóg-Malinowski, miała miejsce zaledwie dwa dni po objęciu prezydentury przez Gabriela Narutowicza, a więc 16 grudnia 1922 r. W dniu, kiedy kule dosięgnęły Narutowicza starzy bojownicy z PPS postanowili dokonać zemsty.

Jako Olkuszanka zaczęłam szperać trochę w lokalnej historii. Okazało się, że są w Olkuszu „zapomniani bohaterowie”. Dziś przybliżę biografię jednego z nich, a mianowicie Józefa Krawieczyńskiego.

Józef Krawieczyński (1914-1994) brał udział w wojnie obronnej w 1939 roku, a potem w Powstaniu Warszawskim. Przeprowadził się do Olkusza dopiero na krótko przed śmiercią. Józef Krawieczyński pochodził z Zakroczymia (woj. Mazowieckie, powiat nowodworski) i tam (wyjąwszy okres zesłania) upłynęło prawie całe jego życie. Urodził się dnia 28 stycznia 1914 roku w miejscowości Wrońska (gmina Załuski w powiecie płońskim). Był na Polesiu żołnierzem przedwojennego Pułku Strzelców Konnych z Wołkowyska im. hetmana Stefana Czarnieckiego (Wołkowysk to obecnie teren Białorusi).

Dnia trzeciego maja A.D. 2021 miała miejsce w naszej Ojczyźnie pewna wizyta. Niechlubnie nam panujący prezydent zaprosił sobie innego prezydenta. Prezydenta narodu, który po dziś dzień nie przeprosił naszego narodu, nie rozliczył się ze zbrodni ludobójstwa jakiego dokonał podczas wojny na swoich polskich sąsiadach. Podczas gdy w bezimiennych dołach śmierci nadal spoczywają zamordowani bestialsko Polacy, prezydent narodu sprawców zostaje w Polsce przyjęty z honorami. Chciałoby się rzec, swój ze swoim zawsze znajdzie wspólny język. Sytuacja niczym z komedii omyłek. Ale to nie dwaj komicy się spotkali, tylko prezydenci. Tak naprawdę ta wizyta jest bolesna dla większości Polaków. Nie mówiąc o ofiarach, o tych, których dotknęła fala ludobójstwa ukraińskiego.

Oto przed nami historia młodej dziewczyny, Ukrainki, dorastającej w przedwojennych Łazach nad Sanem. W Polsce, która pod ciężkim podkutym butem wojskowym trzymała w ryzach biedny uciśniony naród ukraiński. Oto Ukraińcy bohatersko maszerujący ze swoimi sztandarami. Jeszcze nie było Hitlera wiec tylko tryzub i siwo-żółta flaga i rozprysłe jak bańka mydlana marzenia o „Samostijnej Ukrajinie”. Lata przedwojenne to tylko migawka wspomnień, ot dumni ukraińscy heroje i polska policja znęcająca się nad małym ukraińskim chłopcem.

Dnia 17 kwietnia 2021 r. w Gliwicach odbył się interesujący wykład p. Tomasza Grygucia, autora książek „Aion”, „Popioły” czy „Czarne” pisane pod pseudonimem „Pan Nikt”. Prelegent przybliżył uczestnikom tematykę miejsca Polski w świecie, począwszy od okresu przedwojennego, poprzez okupację po czasy współczesne. Niestety, analiza geopolityczna przedstawiona przez p. Tomasza Grygucia nie napawa optymizmem. Powinniśmy sobie uświadomić, iż byliśmy i jesteśmy figurą jeśli nie wręcz pionkiem na szachownicy geopolitycznej w rozgrywkach wielkich mocarstw.

Przedwojenna Narodowa Demokracja sprawowała autentyczny "rząd dusz" w zdecydowanej większości społeczeństwa polskiego. Prawie cała polska inteligencja pod zaborami była u Dmowskiego w sposób bardziej lub mniej zaangażowany, związana z Ligą Narodową bądź Stronnictwem Narodowo-Demokratycznym. W jaki sposób rozumieć dziś ten "demokratyzm", tak popularny wśród pierwszego pokolenia młodych polskich nacjonalistów? Młody Roman Dmowski przez "demokratyzm" rozumiał szacunek dla wszystkich warstw społecznych i klas w zróżnicowanym społeczeństwie polskim. Także tych upośledzonych i lekceważonych wśród naszej arystokracji i szlachty, jak pozostawieni de facto sami sobie chłopi i robotnicy. To właśnie polski obóz narodowy rozpoczął tą mozolną oraz długą pracę nad polepszeniem ich bytu, wyjścia z upokarzającego ich stanu ciemnoty, biedy i wyzysku. Polscy endecy przy poparciu rodzącego się ruchu ludowego podjęli starania by te poszkodowane dotąd warstwy uświadomić narodowo i zacząć wreszcie zaliczać do wartościowej części narodu polskiego. Z elitarną Ligą Narodową współpracował znakomity nasz pisarz, noblista oraz budziciel polskości - Henryk Sienkiewicz. Był on nawet przewodniczącym komitetu wyborczego Narodowej Demokracji. Później już w trakcie wielkiej wojny gdy sprawa polska wypływała na powierzchnię, współtworzył wraz z Ignacym Janem Paderewskim - Polski Komitet Narodowy w życzliwej Polakom Szwajcarii.