Jednym z najważniejszych wydarzeń w najnowszej historii Polski były tzw. "obrady okrągłego stołu", które miały miejsce od 6 lutego do 5 kwietnia 1989 roku. Był to okres, w którym załamał się w Polsce system komunistyczny i wynikający stąd ustrój jednopartyjny oparty na monopolu władzy partii komunistycznej - Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. "Państwo ludowe" przechodziło poważny kryzys, coraz częściej wybuchały masowe strajki inicjowane przez zagraniczne, zachodnie czynniki, które paraliżowały celowo polską gospodarkę. Samozwańczy reprezentanci "Solidarności" wywodzący się z żydowskiego Komitetu Obrony Robotników dogadali się ponad głowami narodu z komunistami. W ten sposób narodziła się III Rzeczypospolita, czyli realnie PRL- bis.

W 2015 r. Vladimir Putin został zapytany przez reportera, czy mógłby wyjaśnić dlaczego „kraje z Układu Warszawskiego takie jak Polska i inne kraje bałtyckie, będące dzisiaj członkami NATO, czują się zagrożone przez Rosję? NATO zadecydowało o utworzeniu sił specjalnych w celu rozwiązania tych problemów. „Czy Zachód ma rację w swojej determinacji, by powstrzymać „rosyjskiego niedźwiedzia” i dlaczego Rosja wciąż mówi tak kontrowersyjnym tonem?”

21 stycznia 2018 roku obchodzić będziemy 144 rocznicę urodzin wielkiego polskiego patrioty, trzykrotnego premiera II Rzeczpospolitej i znakomitego przywódcę prawicowego Polskiego Stronnictwa Ludowego "Piast". Wincenty Witos to wybitny polityk ludowy, mąż stanu, pisarz społeczno - polityczny i publicysta. Urodził się 21 stycznia 1874 roku, we wsi Wierzchosławice w powiecie tarnowskim, w biednej chłopskiej rodzinie posiadającej dwumorgowe gospodarstwo. Od 1895 roku związany ze Stronnictwem Ludowym w Galicji. 27 lutego 1903 roku został wybrany do Rady Naczelnej Polskiego Stronnictwa Ludowego. W lutym 1908 roku został posłem do galicyjskiego Sejmu Krajowego we Lwowie.

Szerokim echem odbija się w Europie decyzja o uruchomieniu przeciwko Polsce art. 7 Traktatu o Unii Europejskiej. Niemieckie media rozpisują się na temat słuszności tej decyzji, przekonując o zagrożeniu praworządności oraz demokracji w naszej Ojczyźnie. W publicznej debacie pojawiły się także sugestie dotyczące podjęcia podobnych kroków wobec Rumunii. Obrona stanowiska Polski oraz Rumunii komentowana jest jako głos wprost z „mrocznej izby nacjonalizmu”. Europa Zachodnia nie potrafi, bądź nie chce zrozumieć, że może istnieć zdrowy, potrzebny tak narodowi jak i jego interesom patriotyzm oraz nacjonalizm wolny od zabarwienia faszystowskiego i dyktatorskiego zacięcia. Każdy przejaw samostanowienia o swoim bycie jest torpedowany takimi właśnie określeniami. Od dawna trwa nagonka, czy wręcz próba wzbudzenia odrazy wobec suwerennych decyzji. W to miejsce wprowadza się ciągły bój o zmianę sposobu postrzegania z narodowego na unijny. Nie może więc dziwić zapowiedź Martina Schulza dotycząca ustanowienia Stanów Zjednoczonych Europy. Projekt IV Rzeszy Niemieckiej jest wdrażany sukcesywnie od dekad, a jego promotorzy mają już znaczące osiągnięcia, znajdując się już bardzo blisko celu.

79 lat temu w Drozdowie koło Łomży odszedł od nas jeden z największych polityków w polskiej historii. Ideowy ojciec obozu narodowego, który wykonał ogromną, wręcz tytaniczną pracę, by wydobyć społeczeństwo polskie z popowstańczego przygnębienia, marazmu i apatii. Roman Dmowski, o którym tu mowa, zorganizował je w naród świadomy swojej misji dziejowej, tożsamości i celów politycznych. Dmowski to także znakomity publicysta i pisarz polityczny, strateg, krasomówca oraz wielki znawca europejskiej geopolityki. Był wizjonerem – myślał o Polsce i polskich pokoleniach na pięćdziesiąt lat do przodu.

Wielkopolska, ta niezwykle ważna kolebka państwa polskiego w czasie II rozbioru Polski w1793 roku, została zagarnięta przez głównego pomysłodawcę rozbiorów Polski ‒ Prusy. Dzięki gospodarności, zaradności i solidarności narodowej Wielkopolanom udało się wygrać walkę z germanizacją. W dniu 4 listopada 1918 roku wysłali na odsiecz Lwowa pierwszy oddział. Na ziemiach zaboru niemieckiego główną siłą polityczną była popularna i ceniona tu Narodowa Demokracja, czyli de facto najbardziej propolski obóz polityczny. Za najważniejszy ośrodek władzy uważano Komitet Narodowy Polski w Paryżu z dr Romanem Dmowskim na czele, który znalazł uznanie wszystkich, antyniemieckich mocarstw. Chwilowo od wydarzeń, jakie następowały w Królestwie starali się trzymać z daleka, gdyż w niepewnej sytuacji politycznej nie chcieli się pozbywać ochrony, jaką zapewniały im czasowo sprawne władze niemieckie. Józefa Piłsudskiego słusznie traktowali, jako polityka idącego na pasku Niemiec i człowieka lewicy.

Pytam się gdzie jest "ta siła Ruchu Narodowego, która partiom obecnego establishmentu nawet się nie śniła"? Niestety republika okrągłego stołu, jak na razie, ma się dobrze i nie zamierza kapitulować. Kolejną tragedią narodową Polaków, podczas tak zwanej "transformacji ustrojowej", było gospodarcze skolonizowanie przez kraje starej Unii Europejskiej, a zwłaszcza przez Niemcy. Polski kapitał był bezwzględnie rugowany, z przestrzeni państwa polskiego, zarówno przez każde kolejne "polskie władze i ekipy rządowe", jak i przez zagraniczną, dotowaną, nierówną konkurencję!

W Dzień Święta Niepodległości delegacja Obozu Wielkiej Polski złożyła wiązankę kwiatów pod pomnikiem Romana Dmowskiego w Warszawie.

Czołem Wielkiej Polsce!

4 grudnia 1926r. w Poznaniu założony został Obóz Wielkiej Polski z Romanem Dmowskim na czele jako Wielkim Oboźnym. Głównym celem organizacji była chęć zjednoczenia środowisk narodowych w jednym tworze, jako przeciwwaga dla rządów sanacji. Dzisiaj, w 91. rocznicę tego aktu, główne cele są wciąż aktualne. Tak jak na przykład obecny rząd, jawnie nawiązujący do sanacji i kultu J. Piłsudskiego. Obecna marginalizacja obozu narodowego w przestrzeni publicznej jest spowodowana głównie naszym rozbiciem. Powstaje wiele nowych organizacji, nawet prawnie niezarejestrowanych, ale z szumnymi nazwami na portalach społecznościowych. Każda z nich próbuje przeciągać działaczy z jednej kanapy do nowej. Jest ruch wewnętrzny pomiędzy nimi, ale bez świeżej krwi i bez szans na szersze zaistnienie. Pomimo, że jest już organizacja legalnie działająca, z solidnymi fundamentami jakie są wymagane w czasach w jakich przyszło nam żyć, dalej co niektórzy wolą sami tworzyć własne kółka wzajemnej adoracji. Często z chorej ambicji, braku chęci porozumienia się z innymi, obrażaniem się z byle powodu. „Są ludzie, którzy w polityce uznają tylko żniwo – nawożenie, orka i siew są niepotrzebne. Są tacy, którzy podczas pierwszych robót w polu już pytają o plon, a gdy nie widzą, zniechęcają się i odchodzą” - Roman Dmowski.

 Wygląda na to, że w relacjach dwustronnych polsko-ukraińskich strona ukraińska pozwoli sobie na każdą niegodziwość, prowokację czy świństwo. Państwo polskie coraz więcej traci na byciu bezkrytycznym sojusznikiem i stronnikiem oligarchicznego reżimu w Kijowie. Polska polityka zagraniczna miała wstać z kolan i zacząć wreszcie realizować polski interes narodowy, a w stosunkach z Ukrainą jest rozłożona na łopatki. Rząd w Kijowie przyzwyczaił się już do totalnej abdykacji „pisowskiego” rządu w Warszawie, jeśli chodzi o relacje bilateralne. Rząd PiS-u jest niestety zagorzałym adwokatem Ukrainy w całej Europie. Z Polski płyną coraz większe środki finansowe na ratowanie tego niewydolnego i upadającego gospodarczo kraju. Co mamy w zamian? Jak strona ukraińska traktuje naszych rodaków?

Za nami kolejny Marsz Niepodległości z licznym udziałem Obozu Wielkiej Polski. Szczególnie mile widziani byli nowi działacze OWP. Atmosfera jak na Święto Narodowe przystało, była podniosła. A kto nie był, niech żałuje. Szacuje się, że w tym roku w marszu wzięło udział około 80 tysięcy patriotów. Mamy nadzieję, że za rok będzie nas jeszcze więcej.

Czołem Wielkiej Polsce!

Hańbą jest, że kolejny raz w sporze państwa ukraińskiego z państwem polskim dotyczącym ludobójstwa ukraińskiego na Polakach na Wołyniu i w Galicji Wschodniej (p)rezydent RP Andrzej Duda stanął po stronie ukraińskiej. To już kolejny upokarzający przykład, gdy (p)rezydent Duda nie chce w jakikolwiek sposób, choćby symbolicznie, uczcić męczeństwo oraz martyrologię polską na Wschodzie.

Przedstawiamy treść listu otwartego, wystosowanego do Jego Ekscelencji Księdza Arcybiskupa Grzegorza Rysia, który jest odpowiedzią na debatę poświęconą tolerancji i otwartości na inne narodowości.

11 listopada to jeden z najważniejszych dni dla Polski. Obchody Dnia Niepodległości odbywają się także poza granicami naszego kraju. Jak co roku delegacja Obozu Wielkiej Polski udała się do Lwowa, gdzie wzięła udział w uroczystej Mszy Św. w intencji Ojczyzny odprawionej w tamtejszej katedrze. Następnie wraz z innymi udała się na Cmentarz Obrońców Lwowa, gdzie zostały zapalone znicze i złożone kwiaty. Na zakończenie uroczystości odśpiewano „Rotę” autorstwa spoczywającej na Cmentarzu Łyczakowskim Marii Konopnickiej.

Cały czas jako Polacy jesteśmy zbyt bierni i leniwi, nie angażujemy się poważnie w sprawy naszego kraju- w jego problemy i troski. Tymczasem jest coraz więcej powodów, by Polacy realnie zaczęli myśleć i działać dla Polski i jej przyszłości. Nie jesteśmy wielkim narodem jak to się niektórym mitomanom wydaje. Prawdziwie wielki naród jest świadom swojej misji dziejowej- wielkich zadań jakie stoją przed państwem i mądrym społeczeństwem. My Polacy już od dawna na zbyt wiele rzeczy daliśmy w swojej Ojczyźnie przyzwolenie. Wiele istotnych spraw w naszym kraju jest postawionych na głowie i fatalnie funkcjonuje. Wielką porażką narodową Polaków była chora i złodziejska transformacja ustrojowa oraz zgoda na wyprzedawanie za bezcen majątku narodowego Polaków, wypracowanego ciężką pracą przez wiele pokoleń naszych rodaków.

Podziękowania zamieszczone na stronie hiszpańskiej Falangi za wsparcie moralne jakiego udzieliliśmy podczas tegorocznego Marszu Niepodległości 14 hiszpańskim patriotom, którzy 4 lata temu weszli do madryckiej biblioteki „Blanquerna”, będącej nieoficjalnie ambasadą Katalonii w Madrycie, wołając m.in. „Katalonia to Hiszpania” i za co grozi im kara 4 lat więzienia. Sąd uznał, że okrzyki takie to „nienawiść ideologiczna.”

http://www.lafalange.org/2017/11/13/homenaje-a-los-encausados-de-blanquerna-en-polonia/