W kolejną rocznicę wprowadzenia stanu wojennego we Wrocławiu odbył się marsz pod hasłem 'Śmierć wrogom Ojczyzny', zorganizowany przez Romana Zielińskiego oraz Jacka Międlara, z udziałem dolnośląskiego oddziału OWP.

Opinia publiczna żyje tylko namiastką, a to co istotne nie może ujrzeć światła dziennego. Karmi się nas drobnostkami, a nikt nie informuje o pełnym triumfie wolności na Cmentarzu Orląt Lwowskich. Zaskakujące zjawisko miało tam miejsce chwilę przed obchodami 100-letniej rocznicy obrony polskiego miasta Lwowa przez młodzież w 1918 r.

14 grudnia na Wydziale Filozofii i Socjologii UMCS w Lublinie odbyła się konferencja "NSZ w walce o niepodległość Polski" zorganizowana przez Związek Żołnierzy NSZ oraz Fundacja im. Kazimierza Wielkiego. Głównym tematem była promocja książki "Rejon NSZ Małogoszcz" autorstwa Macieja Skrobota, syna por. Juliana Skrobota, ps. Rajmund, żołnierza podziemia niepodległościowego w regionie świętokrzyskim.

Obóz Wielkiej Polski wspólnie z innymi lubelskimi organizacjami narodowymi oddał hołd ofiarom stanu wojennego i późniejszych działań komunistycznej junty. Warto zauważyć, że pamięć w narodzie zaciera się z biegiem czasu i temat stanu wojennego nie wywołuje już takich emocji jak jeszcze kilka lat temu. Różnica jest zauważalna.

Środowiska antypolskie dołożyły wielu starań, aby zablokować tegoroczny Marsz Niepodległości. Kończąca swą skandaliczną kadencję HGW z lubością podawała do publicznej wiadomości, iż to ona jest „panem w Warszawie” i od jej widzi mi się, może rozwiązać marsz, w zasadzie kiedy tylko zechce. Ustawa o zgromadzeniach publicznych, nakłada na organizatorów obowiązek dbania o przestrzeganie prawa przez każdego z uczestników. A każde uchybienie może skutkować rozwiązaniem zgromadzenia. Innymi słowy, została zaprowadzona odpowiedzialność zbiorowa.

10 listopada delegacja Obozu Wielkiej Polski udała się pod pomnik Ojca Niepodległej Polski, męża stanu, Romana Dmowskiego. Złożyliśmy symboliczną wiązankę kwiatów oddając hołd wielkiemu Polakowi.

Zapraszamy na film dokumentalny na temat odradzającego się kultu Stepana Bandery, OUN-UPA oraz SS-Galizien na Ukrainie.

Film zrealizowany przez Obóz Wielkiej Polski.     

10 listopada tego roku obchodzić będziemy 574 rocznicę bitwy pod Warną, która dla świata chrześcijańskiego ostatecznie zakończyła się całkowitą porażką. W roku 1396 w bitwie pod Nikopolis Turcy rozgromili wojska papieskie, co dało im możliwość dalszych podbojów w Europie. Węgrzy czując realne zagrożenie tureckie zwrócili się do Polski z propozycją zawarcia sojuszu polityczno-militarnego. Władysław III przyjmując koronę Węgier de facto wziął na siebie obowiązek walki z rosnącymi w siłę Turkami. Po nieudanej wyprawie tureckiej na Belgrad w 1441 roku sułtan poniósł kilka klęsk w serii potyczek z wojskami węgierskimi Hunyadyego i posiłkami słowiańskimi. Była to tak zwana "długa kampania". Zmusiło to w końcu sułtana do podpisania bardzo korzystnego dla strony chrześcijańskiej traktatu pokojowego na całe 10 lat.

 Od kilkunastu dni jesteśmy świadkami głośnej afery na szczytach polskiej władzy. Okazało się, że kelnerzy lub jakieś służby, którzy nagrywali w byłej restauracji "Sowa i przyjaciele" najważniejszych "polskich" polityków, zrobili wielką przysługę państwu i społeczeństwu polskiemu. Na własne oczy zobaczyliśmy kto nami rządzi i jak traktowane jest państwo polskie. Państwo polskie jest traktowane przez demoliberałów różnych odcieni jak łup i zdobycz wojenna. Powiedzieć, że III Rzeczpospolita nie ma autentycznych elit politycznych, to tak jakby nic nie powiedzieć. Od 30 już lat rządzą nami najgorsze liberalne hieny, które za nic mają polski interes narodowy, czyli służbę państwu i Polakom. W normalnym kraju podstawowym zadaniem służby publicznej nie jest robienie własnych interesów, tylko dbanie o dobro wspólne i pomyślność wszystkich obywateli. W demoliberalnej, bezideowej Polsce jest wprost przeciwnie, polska polityka po 1989 roku jest rażącym przykładem wielu patologii tak zwanej "transformacji ustrojowej".

Na samym wstępie trzeba powiedzieć jasno: plajta całkowita. Nie może być mowy o żadnym sukcesie tego marszu. Absolutnie żadnym. Marsz odbył się w Lublinie, ale lubelski był w znikomym stopniu. Brak poparcia ze strony mieszkańców, organizator i większa część uczestników nie ma nic wspólnego z Lublinem, niektórzy uczestnicy tzw. marszu równości przyjechali jak wieść gminna niesie, aż z dalekiego Szczecina. Więc jaki to marsz lubelski? W Lublinie się odbył ale z miastem miał tyle wspólnego co bagnet z golarką elektryczną.

Pierwsze pogłoski o planowanym „marszu równości” pojawiły się w Lublinie już w sierpniu, rychło okazało się, że to nie plotki, a data marszu została zaplanowana na 13 października, tydzień przy wyborami samorządowymi. Kto wpadł na taki termin wydarzenia, to pytanie pozostawię otwarte. Organizatorem marszu jest Bartosz Staszewski, aktualnie student filologii szwedzkiej na WSPS w Warszawie, reżyser filmu „Artykuł 18” i organizator innego, podobnego wydarzenia w Częstochowie, gdzie „wsławił się” publicznym zaprezentowaniem narodowego godła w tęczowych barwach.

Młode państwo polskie z trudem przywrócone na mapę świata traktatem wersalskim wywalczonym przez Romana Dmowskiego oraz Ignacego Paderewskiego, polskiego pianisty wirtuoza ogłasza swoją niepodległość 28 czerwca 1919r. Po 123 latach niewoli nareszcie ponownie łopoczą sztandary z Orłem Białym, po wszystkie krańce ówczesnych granic państwa polskiego.

7 października tego roku obchodzimy 398 rocznicę śmierci wielkiego hetmana Rzeczypospolitej - Stanisława Żółkiewskiego. 16 września 1620 roku, pod Cecorą, wojska polskie dowodzone przez hetmana wielkiego koronnego Stanisława Żółkiewskiego stoczyły bitwę z Turkami. Wobec rosnącego zagrożenia ze strony Imperium Osmańskiego 73 letni hetman zorganizował źle przygotowaną zbrojną wyprawę na Mołdawię, by w ten sposób wyprzedzić uderzenie wroga. Na przełomie XVI i XVII wieku tereny dzisiejszej Rumunii, czyli Wołoszczyzna, Mołdawia i Siedmiogród były obiektami półoficjalnej ekspansji polskich magnatów, którzy rzadko kiedy kierowali się autentycznym interesem I Rzeczypospolitej.

Umowa kodeksowa nazywana cesją wierzytelności stanowi podstawę ekonomicznego wyzysku na masową skalę wymyśloną przez współczesny świat finansów publicznych. Tą konstrukcję prawną należy odnieść do obecnych czasów charakteryzujących się liberalizmem fiskalnym mającym za swój cel ekonomiczne pozbawianie praw podstawowych obywateli.

Dnia 8 września 2018r. we Wrocławiu miał miejsce odczyt będący jednocześnie odezwą do innych warstw społecznych w Polsce, Michała Kołodziejczaka z Unii Warzywno-Ziemniaczanej, by ratować przed upadkiem rolnictwo małe i średnie w Polsce. Wskazał on czynniki wpływające na niszczenie polskich gospodarstw rolnych mało powierzchniowych. Jednym z takich czynników są spekulacje na rynku polskim cenami warzyw i owoców, tzn. tani zakup u rolnika, a cena horrendalna w detalu dla konsumenta.

28 września tego roku obchodzimy 79 rocznicę drugiego układu Ribbentrop-Mołotow, który okazał się gwoździem do trumny sanacyjnego państwa polskiego i spowodował całkowitą katastrofę geopolityczną w środkowo-wschodniej Europie. Mimo, iż niemieccy narodowi socjaliści za jednego z głównych wrogów uważali komunistów, to nie przeszkodziło im to jednak w porozumieniu się, ponad głowami nieświadomych Polaków ze Związkiem Radzieckim. Zbliżenie między dwoma totalitarnymi państwami nastąpiło w drugiej połowie lat 30-tych XX wieku.

29 września tego roku obchodzimy 349 rocznicę koronacji na króla polskiego Michała Wiśniowieckiego, która okazała się fatalnym wyborem rzesz szlacheckich. Po złożeniu przez Jana II Kazimierza Wazy korony i abdykacji, która była wyraźnie politycznym gestem i protestem mającym obudzić społeczeństwo polskie i "naród szlachecki" z głębokiego letargu i pokazać mu, że już gorzej być nie może; do tronu Rzeczypospolitej było wielu kandydatów na przykład Filip Wilhelm, Ludwik XII Kondeusz, car rosyjski Aleksy Michajłowicz Romanow czy nawet książęta włoscy. Ostatecznie 19 czerwca 1669 roku na króla coraz bardziej upadającej Polski został wybrany Michał Korybut Wiśniowiecki.