Członek Rady Naczelnej Stronnictwa Narodowego, minister podziemnego rządu Rzeczypospolitej Polskiej, skazany w „Procesie 16” w Moskwie w 1945 r. na 8 lat więzienia, ginie w więzieniu w ZSRR (Biuletyn Stronnictwa Narodowego, 1990 r.).
Prezes Bratniaka Politechniki Lwowskiej, dowódca oddziału dywersyjnego NOW, kurier rządu Rzeczypospolitej Polskiej w Londynie do Kraju, torturowany w śledztwie, skazany najpierw na dożywotnie więzienie, ale na skutek interwencji żydowskiego „sędziego” Wareckiego – Warenhausa został rozstrzelany (Biuletyn Stronnictwa Narodowego, 1990 r.).
8 marca 1945 r. pełniąc obowiązki prezesa Zarządu Głównego SN został aresztowany. Był sądzony w głośnym „Procesie 16” w Moskwie, który rozpoczął się 18 czerwca 1945 r. Kazimierz Kobylański został uniewinniony. Po wojnie usiłował wznowić legalną działalność Stronnictwa Narodowego (Biuletyn Stronnictwa Narodowego, 1990 r.).
(1880 – 1952) – historyk, wydawca, polityk narodowy. Od 1917 roku prof. Uniwersytetu Jagiellońskiego; 1922 - członek PAU. W latach 1935 – 1949 redaktor Polskiego słownika biograficznego. Głównym przedmiotem jego badań były dzieje polityczne i ustrojowe Polski XVII i XVIII wieku. Jedną z jego najbardziej znanych prac są Dzieje Polski nowożytnej (1936).
Adwokat, działacz samorządowy. W 1920 walczył jako ochotnik w Wojsku Polskim. Od studiów związany z ruchem narodowym: działał w Młodzieży Wszechpolskiej, następnie w Obozie Wielkiej Polski i Stronnictwie Narodowym w Łodzi. Od 1934 r. prezes Zarządu Miejskiego SN w Łodzi, a od 1935 roku – Zarządu Okręgowego, w latach 1934-38 był radnym Rady Miasta Łodzi.
Prezes Zarządu Okręgowego Stronnictwa Narodowego w Wilnie, zginął w Oświęcimiu (Biuletyn Stronnictwa Narodowego 1990 r.).
(1876-1958) polski polityk i publicysta Ruchu Narodowego, współpracownik Romana Dmowskiego. W 1899 wstąpił do Ligi Narodowej, a w 1902 przystąpił do Stronnictwa Narodowo-Demokratycznego. Od 1910 wchodził w skład Komitetu Centralnego Ligi Narodowej i Zarządu Głównego Stronnictwa Demokratyczno-Narodowego. W 1918 został członkiem Komitetu Narodowego w Paryżu.(1914-2008) Przewodniczący Komitetu Głównego Stronnictwa Narodowego. Urodzony w Rzeszowie w 1914 r. Szkołę średnią ukończył w Rzeszowie w 1932, a w 1935 Szkołę Podchorążych Piechoty. Służył w 16 Pułku Piechoty w Tarnowie (lata 1935 - 1939).
Aplikant adwokacki, członek Zarządu Okręgowego Stronnictwa Narodowego w Warszawie, rozstrzelany w styczniu 1940 r. (Biuletyn Stronnictwa Narodowego, 1990r.)
(1919-2009), w 1937 r. wstąpił do Młodzieży Wszechpolskiej. W czasie drugiej wojny światowej był żołnierzem Narodowych Sił Zbrojnych. Był adwokatem, doktorem prawa, autorem podręczników i wykładowcą. W latach 1992-1994 był prezesem Stronnictwa Narodowego.
(1966-2013) Wybitny dziennikarz i publicysta portali i prasy narodowej. Nacjonalista młodego pokolenia . Związany w latach 90tych z pismem‘’Szczerbiec’’. U szczytu sławy teksty jego autorstwa ukazywały się w prawie wszystkich liczących się mediach społecznościowych o profilach konserwatywnych i narodowych. Przewodniczący Wydziału Narodowo Radykalnego Obozu Wielkiej Polski (OWP) oraz wiceprezes ds. Ideologicznych OWP. Śmierć zabrała go u szczytu sławy.
(1917-1946) W okresie międzywojennym był działaczem młodzieżowym Stronnictwa Narodowego. W latach 1937–1939 był redaktorem naczelnym „Wszechpolaka” ", pisma organizacji Związek Akademicki Młodzież Wszechpolska. Do konspiracji włączył się natychmiast jesienią 1939 roku, jako współorganizator i jeden z przywódców Narodowo-Ludowej Organizacji Wojskowej, będącej odłamem Stronnictwa Narodowego.Ks. Prałat Józef Malkiewicz recte Władysław Matus - członek przedwojennej Rady Naczelnej i Komitetu Głównego Stronnictwa Narodowego. Od 1945 r. był wiceprzewodniczącym Prezydium, a od stycznia do lipca 1946 r. przewodniczącym Prezydium Stronnictwa Narodowego.
(1905-46), syn Władysława (inż. technologa) i Łucji Lauber. Uczeń Gimnazjum Kulwiecia w Warszawie, maturę zdał w kuratorium w 1923 roku; w czasie wojny polsko-bolszewickiej wstąpił do Straży Obywatelskiej w Warszawie – instruktor i d-ca kompanii. W okresie gimnazjalnym działacz na terenie organizacji młodzieżowych: członek Komitetu Wykonawczego Rady Naczelnej Ligi Młodzieży Polskiej.
Urodził się 5 września 1906 r. we Lwowie. Z Ruchem Narodowym związał się w szkole średniej, a następnie studiując prawo i historię na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie i na Uniwersytecie Warszawskim. Jako wyróżniający się swoją aktywnością zajmuje wnet czołowe miejsce pośród działaczy Stronnictwa Narodowego, Młodzieży Wszechpolskiej a także jako organizator w Zagłębiu Naftowym robotniczych Związków Zawodowych "Praca Polska".
(1879-1950), ojciec Andrzeja, lekarz, polityk II RP, powstaniec wielkopolski. Był synem ziemianina Wojciecha Meissnera, uczestnika powstania styczniowego i Kazimiery z Hundutów. W 1899 uzyskał świadectwo maturalne w Gimnazjum św. Marii Magdaleny, studiował następnie w Greifswaldzie i Monachium, gdzie w 1905 uzyskał stopień doktora.
Strona 2 z 2