(1917-1946) W okresie międzywojennym był działaczem młodzieżowym Stronnictwa Narodowego. W latach 1937–1939 był redaktorem naczelnym „Wszechpolaka” ", pisma organizacji Związek Akademicki Młodzież Wszechpolska. Do konspiracji włączył się natychmiast jesienią 1939 roku, jako współorganizator i jeden z przywódców Narodowo-Ludowej Organizacji Wojskowej, będącej odłamem Stronnictwa Narodowego.

W 1941 powrócił wraz z całą NLOW do organizacji Stronnictwa Narodowego. Na początku 1944 w Warszawie odtworzył w konspiracji Młodzież Wszechpolską, na czele której stanął; także jako redaktor konspiracyjnego pisma „Wszechpolak” ". Jego Chorągiew Warszawska MW, której przewodniczył, liczyła 125 członków. Podczas okupacji hitlerowskiej i po wojnie wznawiał czasopismo „Wszechpolaka”, które ukazywało się do czasu aresztowania Łabędzkiego.

W latach (1945–1946) był żołnierzem NZW. 7 kwietnia 1946 został aresztowany w przygotowanej przez UBP zasadzce, w mieszkaniu Leszka Roszkowskiego przy ulicy Gdańskiej. Został przewieziony do MBP w Warszawie i tam - podczas trwania śledztwa - zamordowany 9 czerwca 1946. Ciało zakopano w nieznanym miejscu. Grób symboliczny znajduje się na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie w Kwaterze „Na Łączce”. Jego przyjaciele i współoskarżeni – aplikant adwokacki Leszek Roszkowski oraz studenci Tadeusz Zawodziński i Jan Morawiec - zostali skazani na śmierć i wyroki wykonano.