W trakcie procesów norymberskich – ponad pół wieku temu - skazywano polityków i urzędników III Rzeszy za ludobójstwo (czyli min za eutanazję oraz aborcję). Co zmieniło się od tamtych czasów? Dokąd zmierza świat? Co wynieśli politycy z lekcji historii, skoro prawnie sankcjonują i legalizują formy ludobójstwa, wmawiając opinii publicznej ich „prawo do wolności”?
Europa regionów. Na ilustracji Władysław Łokietek, z Bożej łaski król Polski, ziemi krakowskiej, sandomierskiej, łęczyckiej, sieradzkiej i Kujaw, pan i dziedzic Pomorza. Twórcy konstytucji UE nie chcą zdradzać, w jakim kierunku pójdzie UE. Sir Michael Butler, ambasador brytyjski w Brukseli w latach 90. XX w. powiedział: „Większość ministrów i dygnitarzy już dawno po cichu zgodziła się - nie chcą tracić czasu i wywoływać konfliktów - nie poruszać kwestii konstytucyjnego celu UE. Federacja? ... Najlepiej w ogóle się tym nie zajmować”. Dodał również: „Większość głosów opowiedziałaby się za tym, aby nie określać celu naszej wspólnej podróży”.
Deprywacja jest definiowana jako stan upośledzenia wywołany niezaspokojeniem istotnych potrzeb życiowych jednostki. Jest to spowodowane poprzez nierówny dostęp do dóbr materialnych i duchowych, których posiadanie ma istotne znaczenie dla jednostek. Według Ch. Glocka deprywacja wynika z faktu, iż jednostka porównuje swoją sytuację z innymi. Ten specyficzny poziom odniesienia może wywoływać poczucie deprywacji w wypadku istotnej różnicy w standardzie, (na niekorzyść osoby dokonującej porównania) będącym płaszczyzną porównania.
Sian. W Chinach w czasach dynastii Han (206 r. przed ur. Chrystusa do 220 r. po ur. Chrystusa) duży wpływ na myśl chińską odegrała teoria pięciu elementów, z których miał się składać cały świat. Uznano między innymi istnienie pięciu stron świata. Koncepcja ta zakładała, że piątą stroną świata jest środek, państwo środka, czyli cesarstwo chińskie. Stolicą państwa środka było miasto Czang-An, które zostało założone około 1051 r. przed ur. Chrystusa za panowania dynastii Czau.
„Homer” - imię mistyczne? Najwcześniejsze zachowane mity Greków zostały zawarte w poezji Homera. Grecki termin określający komponowanie i recytację w stylu homeryckim brzmiał: „Opiewanie sławnych czynów mężów”. Mężowi ci byli królami i wojownikami, a czyny ich łączono głównie z wojną przeciw Troi. Zakłada się, że Homer był pieśniarzem legend (aoidos, czyli bard), i że przejął on dziedzictwo długiej i bogatej tradycji pieśni heroicznej. Choć na temat Homera nic nie wiadomo, a naukowcy nie przestają się spierać o to, czy rzeczywiście był on autorem „Iliady” i „Odysei”, to przyjmuje się pogląd, że Homer był Jończykiem i żył w VIII w. przed ur. Chrystusa. Ostateczna wersja eposów powstała około VIII w. przed Chrystusem i mogła być dziełem jednego lub więcej „Homerów”.