12 maja tego roku obchodziliśmy 92 rocznicę haniebnego przewrotu wojskowego Józefa Piłsudskiego na polskie, legalne władze. Przewrót majowy był to zbrojny zamach stanu w Polsce dokonany w dniach 12-15 maja 1926 roku w Warszawie przez marszałka i naczelnika państwa Piłsudskiego. Jakie były najważniejsze przyczyny tego niezwykle ważnego wydarzenia w historii II Rzeczpospolitej? Do kryzysu parlamentarnego w 1926 roku doprowadziło kilka czynników.

Przede wszystkim na polskiej scenie politycznej funkcjonowało bardzo wiele partii - w 1925 roku było ich około 85. Skomplikowana sytuacja narodowościowa wpływała na to, że obok partii polskich powstawały partie mniejszości narodowych. W związku z wielopartyjnością trudno było zbudować w parlamencie trwałą większość, która pozwoliłaby na prowadzenie jednolitej, konsekwentnej i długofalowej polityki państwa. Nietrwałość większości parlamentarnej powodowała częste zmiany rządów (do 1926 roku funkcjonowało 14 gabinetów). Często wybuchały polityczne skandale i kwitła korupcja. Józef Piłsudski, jego zwolennicy i część polskiego społeczeństwa gardziła polską sejmokracją, dlatego też marszałek opowiadał się za ograniczeniem całego systemu parlamentarnego i wprowadzeniem silnie scentralizowanej władzy dyktatorsko-autorytarnej. Na problemy z budowaniem młodej demokracji nałożyły się niepowodzenia w polityce gospodarczej kolejnych rządów. Nieustabilizowanie rynku wewnętrznego, wojna celna Niemiec z Polską, a także liczne strajki i manifestacje. Do kryzysu przyczyniły się także konflikty społeczne, porażki w polityce zagranicznej, wspomniana wcześniej korupcja, a także zaostrzenie konfliktów na tle narodowościowym. Oczywiście te wszystkie wymienione przyczyny zamachu majowego są tylko częścią prawdy. Propaganda sanacyjna robiła wszystko co można było zrobić, by zohydzić i przedstawić w jak najgorszym świetle legalne i demokratycznie wybrane rządy narodowo-ludowe w Polsce. Demokratyczne rządy II Rzeczpospolitej brutalnie zdławione przez "zbawcę Polski" i jego zwolenników miały duże zasługi dla Ojczyzny. Znienawidzone przez sanację i lewicę demokratyczne władze przeprowadziły reformę walutową, zdławiły inflację, wprowadziły stabilną walutę - złotego polskiego, osiągnęły równowagę budżetową, zbudowały Gdynię i powołały do życia Polskie Radio. Kolejnymi sukcesami były zawarty konkordat z Watykanem, walka o granicę odrodzonego państwa, rozwijanie dyplomacji, ujednolicenie oświaty i ustawodawstwa, ograniczenie bezrobocia i umożliwienie wzrostu produkcji. Skutkiem wprowadzenia dyktatury Piłsudskiego było pogorszenie bezpieczeństwa militarnego naszej Ojczyzny. W 1934 roku sanacja zerwała współpracę wojskową z przyjazną nam Francją, a w 1938 roku odmówiła skorzystania z francuskiej propozycji dozbrojenia polskiej armii! Pieniądze zamiast na bezpieczeństwo Polski były wydawane na sanacyjno-piłsudczykowską propagandę, np. w 1928 roku z budżetu państwa sfinansowano kampanię wyborczą Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem. Impulsem do przeprowadzenia zamachu stało się powołanie przez prezydenta Stanisława Wojciechowskiego rządu największego przywódcy chłopskiego - Wincentego Witosa. Chjeno-Piast złożony był z przedstawicieli endecji, chadecji, Narodowej Partii Robotniczej oraz PSL-u "Piast". Poza tym Piłsudski nie zgodził się i aktywnie przeciwstawił rządowi, którego premierem miał być wielki polski patriota i budziciel Śląska - Wojciech Korfanty.

10 maja 1926 roku minister spraw wojskowych - generał Lucjan Żeligowski wydał rozkaz o koncentracji specjalnie dobranych wojsk w okolicach Rembertowa pod Warszawą. Przygotowania do zbrojnego zamachu stanu trwały prawie przez cały rok. 12 maja oddziały wierne marszałkowi podjęły marsz na stolicę wraz z pułkami z Garwolina, Ciechanowa, Pułtuska - było to około dwóch tysięcy żołnierzy i trzy baterie artylerii. Opanowany został Dworzec Wschodni, siedziba Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, siedziba Dowództwa Okręgu Korpusu w Warszawie. O godzinie 17:00 doszło do słynnej rozmowy Piłsudskiego z dotychczas uległym marszałkowi prezydentem Wojciechowskim na moście Poniatowskiego. Wynik dyskusji przekreślił szanse na pokojowe przejęcie władzy przez piłsudczyków. Między 12 a 14 maja w stolicy trwały zacięte walki- między innymi na Placu Zamkowym, Krakowskim Przedmieściu, na moście Kierbedzia i Placu Saskim. W tym czasie rząd przenosi się do Belwederu i oczekuje na dalszy rozwój wydarzeń. Wojskami wiernymi legalnemu rządowi dowodzi generał Józef Malczewski, zaś obroną Warszawy wielki geniusz i znakomity taktyk polskiej wojskowości - prawdziwy obrońca stolicy Polski w sierpniu 1920 roku przed barbarzyńskimi hordami bolszewików generał Tadeusz Jordan Rozwadowski! Niestety prawowite władze nie otrzymały wsparcia z Krakowa, Lwowa i Poznania. Polska Partia Socjalistyczna ogłasza powszechny strajk - buntuje też kolejarzy, którzy utrudniają transport wojsk wiernych rządowi do stolicy. Pod wieczór 14 maja sytuacja wojsk rządowych jest beznadziejna - muszą się wycofać do Wilanowa. 14 maja 1926 roku rząd Wincentego Witosa oraz prezydent Wojciechowski podają się do dymisji w poczuciu odpowiedzialności za Polskę, a także z braku chęci dalszego przelewania polskiej, bezcennej krwi. Na czele państwa stanął marszałek Sejmu - Maciej Rataj, który całą władzę scedował na Józefa Piłsudskiego. Nowym premierem II RP został mason i filosemita należący do loży wolnomularskiej "Galileusz" Kazimierz Bartel. Działania zbrojne zostają zaniechane, a 15 maja zakończone. W sumie podczas zamachu majowego poległo 215 żołnierzy i 165 cywilów, co daje łączną liczbę 380 - 390 ofiar i około 920 rannych osób. Wspólny pogrzeb wszystkich poległych odbył się 17 maja w obecności nowego rządu Kazimierza Bartla i delegacji walczących oddziałów, co miało podkreślić udawane oraz symulowane jednakowe traktowanie ofiar obydwu stron. 31 maja 1926 roku Zgromadzenie Narodowe sankcjonuje i uznaje majowy zamach stanu, wybierając na prezydenta marszałka Józefa Piłsudskiego, który jednak odmawia przyjęcia tego "zaszczytnego stanowiska". Dla siebie zachowuje on kluczowe stanowisko ministra spraw wojskowych, które de facto oznacza koniec modernizacji i tworzenia jednostek pancernych oraz nowoczesnego bojowego lotnictwa! Piłsudski uwielbiał ułanów i to konnica będzie "główną siłą" spowalniającą brutalny pochód Niemców we wrześniu 1939 roku. 1 czerwca 1926 roku prezydentem zostaje wskazany przez "zbawcę Polski" Piłsudskiego figurant Ignacy Mościcki. Piłsudski po krwawym i bratobójczym zamachu stanu przenosi się do Belwederu. Prawno-ustrojowym następstwem zamachu majowego była nowelizacja Konstytucji z 2 sierpnia 1926 roku (tak zwana nowela sierpniowa) wzmacniająca rolę prezydenta. To właśnie wtedy zmieniono godło Rzeczpospolitej z pięknego, dumnego, białego orła z zamkniętą koroną i katolickim krzyżem na szczycie w masońską glapę z otwartą koroną symbolizującą podporządkowanie i pięcioramiennymi gwiazdami po obu stronach skrzydeł! Komuniści po drugiej wojnie światowej z tego sanacyjnego "godła Polski" usunęli jedynie koronę. W kilka miesięcy po przeprowadzeniu tego nielegalnego i zbrodniczego zamachu stanu szykanowany obóz narodowy w Polsce pod przywództwem dra Romana Dmowskiego powołał w Poznaniu 4 grudnia 1926 roku na uroczystym zjeździe nową formację ideowo – polityczną - Obóz Wielkiej Polski. OWP był endecko - prawicową odpowiedzią na nielegalne i bezprawne "rządy" w Polsce masonów, wrogów Kościoła Katolickiego i sanacyjnych karierowiczów oraz kreatur. Chyba nie trzeba tłumaczyć, iż cała lewicowo- liberalno- libertyńska Polska endeków i działaczy narodowych nienawidziła. Oni woleli budować i umacniać Judeopolonię a nie Polskę! Wiele wskazuje na to, że zamach ten został sfinansowany przez angielską masonerię oraz środowiska żydowskie, które gardziły rządami narodowo- ludowo- chadeckimi w naszej Ojczyźnie i nie chciały by Polska była rządzona przez stuprocentowych Polaków- prawdziwych gospodarzy. Nie należy zapominać, że rządy dyktatury Piłsudskiego i jego kliki to pasmo terroru politycznego, mordów i pobić przeciwników dyktatury (w tym i niezwykle zasłużonych polskich patriotów). Nie są tajemnicą bliskie związki Józefa Piłsudskiego z antypolską masonerią jak i z mniejszością żydowską oraz ukraińską. Po zamachu majowym Piłsudski odebrał władzę katolikom i przekazał ją masonom oraz wrogom narodu polskiego. W ramach realizacji programu lewicowo- masońskiego w 1932 roku sanacja w Kodeksie Karnym zalegalizowała aborcję. Zamach ten zadał śmiertelny cios polskiej demokracji i parlamentaryzmowi, jak też zdemoralizował sanacyjne "elity" do końca. Gdy słyszę dzisiejszy jazgot i krzyki "prawdziwych patriotów" z PiS-u o natychmiastowe rozliczenie zbrodni komunistycznych w Polsce - przychodzą mi na myśl słowa- najpierw rozliczmy zbrodnie sanacyjne. Jak na ironię Józef Piłsudski zmarł także 12 maja, tylko 9 lat później- zwykły przypadek losu czy kara Boska?

Wojciech Jurczyk