W przypadającą kolejną rocznicę krwawego zamachu majowego, dokonanego 12. maja 1926 r. przez grupę spiskowców pod przywództwem Józefa Piłsudskiego, Obóz Wielkiej Polski oddaje hołd wszystkim ofiarom broniącym porządku konstytucyjnego i legalnych władz II Rzeczpospolitej Polskiej.

 Bezpośrednim skutkiem zamachu była wojna domowa i obalenie legalnego, demokratycznego, dysponującego poważną większością parlamentarną rządu ludowo-endeckiego trzykrotnego premiera Wincentego Witosa. W kilkudniowych bratobójczych walkach zginęło wówczas 379 osób (do dziś nie znamy pełnej listy ofiar), a około tysiąca zostało rannych. Bolesne i uciążliwe represje dotknęły działaczy politycznych, dziennikarzy, ludzi kultury i sztuki, naukowców, a także żołnierzy. Wielu wartościowych przedstawicieli polskiego narodu zostało upokorzonych przez nową ekipę. Haniebnie uwięzieni zostali obrońcy praworządności m.in. generałowie: Rozwadowski, Malczewski, Zagórski i Jaźwiński. Rozwadowski i Zagórski po ponad rocznym pobycie w więzieniu, de facto bez sądu, zginęli w niewyjaśnionych okolicznościach. Znakomity generał Rozwadowski zmarł na tajemniczą chorobę, przy czym jego rodzina otrzymała kategoryczny zakaz przeprowadzenia sekcji zwłok, a ciała generała Zagórskiego nie odnaleziono do dnia dzisiejszego. Tragiczne następstwa przewrotu majowego oddziałujące na świeżo odzyskaną i powoli podnoszącą się Polskę z wielowiekowej niewoli to:

• prześladowania opozycji z użyciem instytucji "nieznanych sprawców", z morderstwami i licznymi pobiciami,
• cenzura i fałszerstwa wyborcze,
• notoryczne łamanie prawa i stawianie się ponad nim rządzącej sanacyjnej kliki,
• faktyczne oparcie rządów na modelu wschodnim (turańskim) z mającym fatalne konsekwencje kultem jednostki (nieomal boga Józefa Piłsudskiego)
• przesadne i zbyt daleko idące wspieranie mniejszości narodowych,
• niszczenie demokracji parlamentarnej i kultury debaty publicznej,
• zawłaszczanie i skrajna centralizacja państwa oraz zmanierowane, demoralizujące społeczeństwo tzw. "elity",
• narzucane siłą prawodawstwo,
• odgórnie narzucane jawne kłamstwa,
• tragiczna zmiana w polityce zagranicznej, podcinająca "gałąź na której siedziała Polska", tj. porządek i ład wersalski, co w efekcie spowodowało naszą polityczną izolację i kompletne nieprzygotowanie państwa wobec zagrożenia niemieckiego oraz wojny.

Nie wolno zapomnieć, iż konsekwencją umiejętnie przeprowadzonego zamachu była również delegalizacja masowego, ponad trzystu-tysięcznego, elitarnego Obozu Wielkiej Polski Romana Dmowskiego.

Fatalne pójście sanacji z hitlerowskimi Niemcami przeciwko Czechosłowacji w 1938 r. przepełniło czarę goryczy. Jakże słuszne są historyczne twierdzenia o początku upadku II Rzeczpospolitej już w 1926 r., z tragicznymi konsekwencjami roku 1939. Głęboko należy ubolewać nad faktem, że pomimo niemal stu lat, jakie minęły od tamtych wydarzeń, wiele ciemnych kart przewrotu majowego oraz wiele tragicznych następstw nie zostało do tej pory ujawnionych, dogłębnie wyjaśnionych oraz rozliczonych.

Największy polski historyk, profesor Władysław Konopczyński wówczas relacjonował: "Wschód odniósł zwycięstwo nad Zachodem, lewica zdeptała demokrację parlamentarną w Polsce i brała na siebie wszelkie tego obrotu konsekwencje". Każdy komu bliska jest prawda i rzetelność historyczna oraz przyszłość Ojczyzny, budowanej na fundamencie prawdy, powinien sprzeciwiać się relatywizacji ocen popełnionych wtedy zbrodni, jak również rozmywaniu odpowiedzialności sprawców spisku oraz jego zgubnych następstw dla ówczesnej Polski.

Oby ta krwawa karta naszej polskiej historii była autentyczną przestrogą dla dzisiejszych ideowych spadkobierców zamachowców oraz zachętą do budowania pomyślnej przyszłości naszej wspólnoty w oparciu o zachodnie standardy cywilizacyjne, z poszanowaniem konstytucyjnego porządku prawnego. Jako narodowe stowarzyszenie Obozu Wielkiej Polski jesteśmy zdania, iż III Rzeczypospolita powinna wreszcie wybudować solidny pomnik niewinnym ofiarom brutalnego zamachu majowego Józefa Piłsudskiego. Jesteśmy również zdania, iż najwyższa pora, aby prawdziwy głównodowodzący wojskami polskimi podczas nawały bolszewickiej w 1920 roku - generał Tadeusz Jordan Rozwadowski – doczekał się należnego pomnika.

Wojciech Jurczyk